Έφυγε ξαφνικά από κοντά μας ο δικός μας άνθρωπος, αντιπρόεδρος και ψυχή του ΔΣ του Συλλόγου μας Κώστας Διακουμέας.

Είναι αδιανόητη αυτή η μάζωξη που μας κανόνισε ο Κώστας αυτή την εβδομάδα…. απλά αδιανόητη …
Και ώσπου να συναντηθούμε για να συνοδέψουμε αυτό που δεν πήρε μαζί του εκεί, στον άυλο κόσμο, στον κόσμο της αφθαρσίας και της αιωνιότητας, για το δικό μας ποιητή μόνο ένας ποιητής θα μπορούσε να μας παρηγορήσει:
Κι ἂν ἔρθει κάποτε ἡ στιγμὴ νὰ χωριστοῦμε,…,
μὴ χάσεις τὸ θάρρος σου.
Ἡ πιὸ μεγάλη ἀρετὴ τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι νὰ ᾿χει καρδιά.
Μὰ ἡ πιὸ μεγάλη ἀκόμα, εἶναι ὅταν χρειάζεται
νὰ παραμερίσει τὴν καρδιά του… (Τ.Λ.)
μὴ χάσεις τὸ θάρρος σου.
Ἡ πιὸ μεγάλη ἀρετὴ τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι νὰ ᾿χει καρδιά.
Μὰ ἡ πιὸ μεγάλη ἀκόμα, εἶναι ὅταν χρειάζεται
νὰ παραμερίσει τὴν καρδιά του… (Τ.Λ.)